Smoorverliefd op De Swaen

De liefde kent vreemde wegen. Je kunt haar bewust zoeken, zonder haar te vinden. Maar soms kun je ook op een onverwacht moment plotseling worden overvallen. Dan slaat de bliksem onverbiddelijk in en word je smoorverliefd van je sokken geblazen. Dat overkwam investeerder Kristel Blomaard en wijndocent/sommelier Martijn Dekker. Die liefde in kwestie betrof de vierhonderd jaar oude stolpboerderij De Swaen (1626) in Wognum. Ze waren niet intensief op huizenjacht, vertelt Martijn. “Kristel en ik hadden het, na jaren aan het roer te hebben gestaan van een groot installatiebedrijf, samen met onze twee kinderen, Floris en Sophia, erg naar ons zin in onze woning in Wognum. Wel stonden we eventueel open voor een verhuizing, waarbij we in de eerste plaats dachten aan Hoorn. Ook uit praktisch oogpunt: opgroeiende kinderen die naar de middelbare school gaan, bijvoorbeeld. Maar het is niet zo dat we elke dag het huizenaanbod op de voet volgden.”

‍VOELHORENS

Kristel stak haar voelhorens wat meer uit dan Martijn, zegt ze. Al hadden ze wel allebei iets andere wensen. “Ik hou zelf wat meer van de reuring van de stad, terwijl Martijn een voorkeur heeft voor rust en ruimte, vooral buiten. En vind maar eens een plek met veel buitenruimte en parkeergelegenheid in het hartje van Hoorn. Veel meer dan de belangstelling warmhouden was het dus niet.” Daar kwam plotseling verandering in toen een vriendin Kristel tipte dat de bijna vierhonderd jaar oude stolpboerderij De Swaen in Wognum in de verkoop stond. Kristel: “Met die vriendin maak ik regelmatig wandelingen en we besloten ons loopje langs De Swaen te laten gaan. Ik was meteen gefascineerd door de stolp, de uitstraling én de ligging. Dat vertelde ik ’s avonds aan Martijn. Die merkte aan mij al dat er iets speciaals was met mijn belangstelling. Samen bekeken we de video op de website en we waren behoorlijk gegrepen.”

‍IETS GEKS DOEN

Martijn ging ook om. “Ik zei: ‘Zullen we eens iets geks doen? We bellen de makelaar voor een bezichtiging!’ We wisten dat Klaver vaak bijzondere objecten in het aanbod heeft en de afspraak voor een rondleiding was in no-time gemaakt. Puberzoon Floris, die we van ons idee vertelden, verklaarde ons ondertussen voor gek. No way dat hij in een boerderij wilde wonen; hij wilde naar de stad met z’n vrienden uit de buurt. Wat hem betreft ging bij voorbaat de rem erop. ‘Geen punt’, vond Geert Klaver, ‘dan nemen jullie hem toch mee naar de bezichtiging? Zeker weten dat hij er anders over denkt als hij ziet hoeveel ruimte er is, ook voor hem en al z’n vrienden.’ En zo gezegd, zo gedaan.”

‍COMPLEET VERLIEFD

Op de dag van de bezichtiging sloeg de spreekwoordelijke bliksem ogenblikkelijk in. Zelfs nog voordat Kristel en Martijn ook maar één voet binnen hadden gezet. “We stonden rustig buiten op het erf te wachten op de komst van Klaver en maakten een voorzichtig rondje door de tuin. Die vijf minuten waren achteraf al bepalend voor onze beslissing, al hadden we het op dat moment nog niet eens door. We waren duidelijk gegrepen door de gigantische ruimte rondom De Swaen. Veel groen en oude platanen, verscholen zitjes, een buitenkeuken, een heerlijke serre, een koetshuis en een oude boomgaard met appels, peren, pruimen en een kersenboom. En een uitzicht, niet normaal”, zegt Martijn. Kristel: “Alleen al door het buitenbeeld waren we compleet verliefd.” De afmaker kwam door de bezichtiging binnen. “Die was eigenlijk heel kort, want we hadden deze lastminute-afspraak echt even in onze agenda moeten persen”, zegt Kristel. “Maar er was bij ons geen enkele twijfel; we gingen honderd procent voor de bijl.” Martijn: “Zelfs zoon Floris had zijn grootste verzet opgegeven. Hij had een paar perfecte hangplekken gevonden voor hem en z’n vrienden.”

‍SPANNENDE DAGEN

Daarna ging het razendsnel. Hoewel ze nog wat andere bezichtigingen hadden gepland, hakten Martijn en Kristel de knoop direct door. “Financieel hadden we de zaken al eerder geregeld,” zegt Martijn, “dus een gang langs de bank was niet nodig. We konden meteen een bod uitbrengen en hadden ook geen behoefte aan lange onderhandelingen, dus matchten we de vraagprijs.” Kristel: “Dat was op zaterdag; daarna werd het duimen. Dat waren spannende dagen natuurlijk.” Op maandagmiddag kwam Klaver met het verlossende telefoontje. De verkoper had ja gezegd. Kristel en Martijn konden het haast niet geloven. “Het was allemaal ook zo waanzinnig snel gegaan”, lacht Kristel. “Tussen erover praten en het voorlopig koopcontract zat maar zes dagen; dat is haast niet bij te benen. En dat kan ook alleen maar als je samen zó zeker weet dat het goed zit.”

‍VOELEN WAT NODIG IS

Op het moment van ons gesprek is het allemaal nog vers. Pas op 1 december gaat het gezin over. Op een paar aanpassingen na – vooral aan de slaapkamer van zoon en de badkamer – gaan ze voorlopig weinig doen aan De Swaen. “Eerst maar eens even wonen”, vindt Martijn. “Gewoon vóelen wat er nodig is.” Een paar kleine dingen weten ze al wel. Zo komt in de oude kelder bij de keuken uiteraard de wijncollectie van Martijn. “We zien onszelf al op een koude zondagmiddag lekker bij de houtkachel zitten met een mooi glas. Plannen maken voor de toekomst.”

‍RESPECT VOOR DE BOERDERIJ

Hoe die toekomst van de boerderij er precies uitziet, laten ze geduldig op zich af komen. Martijn: “Wat we ook ooit aan De Swaen zullen veranderen, we willen dat sowieso doen met respect voor de boerderij en in lijn met de historie. Dit huis is al vier eeuwen oud, dus moet je beseffen dat je zelf ook een passant bent en dat je het ooit weer goed wilt doorgeven.”

FRANKRIJK IN DE POLDER

Martijn en Kristel delen de liefde voor Frankrijk. Ook wat dat betreft verleidde De Swaen hen subtiel. Op het erf staan een paar oude platanen, net als in de slaperige dorpjes in de Provence. De oude keukenkelder smeekt haast om een eerherstel als onvervalste cave à vin en in de garage hebben ze een warme en droge plek gevonden voor hun vijftig jaar oude Citroën Mehari, het Franse vintage antwoord op de jeep. Bienvenue à Wognum!