Apart samen in een stolp

Ze konden het altijd al heel best met elkaar vinden. Aan de ene kant het gezin van Gertjan en Thirza Sluijmers en aan de overkant Edwin en José Kos met hun opgroeiende, bijna volwassen kinderen. Een knusse nieuwbouwstraat in Middenmeer, waar het saamhorigheidsgevoel sterk aanwezig was. Een close buurt, vertelt José. Een omgeving waar je naar elkaar omkijkt en voor elkaar klaarstaat. En de grootste klik was er nog tussen de families Kos en Sluijmers. Regelmatig zochten ze elkaar op, liepen dagelijks bij elkaar binnen. Voor een koppie of een borrel, of om samen iets te ondernemen. Al sinds 2008. Het was tijdens een van die gezellige momenten dat het onderwerp ter sprake kwam. De barbecue brandde, de zomeravond was aangenaam en het gesprek kwam op woonwensen. Kon het nog beter? Wat saamhorigheid betreft niet, daar waren ze het over eens. Alleen wat meer ruimte, dat zou wel lekker zijn. Vooral rond het huis. Een boerderij of zo. Maar ja, ruimte is niet goedkoop, stelden ze vast. Een vrijstaand pand met flink wat vierkante meters eromheen, zie dat maar eens te vinden. En dan nog betaalbaar... Ach ja, dromen mag natuurlijk.

BARBECUE

Maar dromen alleen, dat zit niet in hun aard. Naarmate de barbecue vorderde, kwamen de ideeën los. Want waarom zouden ze niet sámen op zoek? Kijken of ze met twee gezinnen iets konden vinden, en daar dan met z’n allen gaan wonen? Lang hoefden ze er niet over na te denken. Een prachtidee, besloten ze nog diezelfde avond. En zo gezegd, zo gedaan. Edwin: “Ja, dat klinkt heel simpel. En eigenlijk was het dat ook. We kennen elkaar door en door, kunnen al jaren erg goed met elkaar overweg. We zeggen weleens: we hebben hetzelfde dna. Dus als buren samen op zoek, dat durfden we allemaal meteen aan. Geen enkele twijfel.”

Waar ze precies wilden wonen, dat lieten ze helemaal open. Zolang er maar ruimte was. “Duizend vierkante meter per gezin, dat hadden we wel besloten”, zegt Gertjan. En natuurlijk op niet al te grote afstand van hun werk in Middenmeer en Velsen-Noord. Maar voor de rest zouden ze wel zien. En zo kwamen de eerste mogelijkheden voorbij, in de vorm van wat Wieringermeer-boerderijen. Meteen raak was het niet, maar bij elke kans die zich voordeed, kregen ze een duidelijker beeld van wat ze eigenlijk zochten. Een van de objecten was een stolp in Aartswoud. Ook dat werd ’m niet, maar het beeld van zo’n authentieke boerderij stond hun alle vier enorm aan. Een stolp, dát zochten ze.

HAUWERT?

Toen, op een maandag in januari, diende zich de stolp in Hauwert aan. Hauwert?, dacht Thirza. “Ik wist niet eens waar dat precies lag.” Maar daar kwamen ze snel genoeg achter. Met z’n vieren togen ze naar het hart van West-Friesland en vielen collectief als een blok voor de stolpboerderij. Alleen het buitenaanzicht al. Thirza: “En weer ging het zoals het bij ons eigenlijk altijd gaat: we hadden direct ook al besloten welk gezin in welk deel zou moeten wonen. Geen discussie. Het klopte allemaal meteen.” De stolp was op dat moment al gesplitst bewoond door twee zwagers, van wie er één inmiddels was overleden. Voor de overgebleven zwager werden de boerderij en omliggende tuin te groot om te onderhouden. Vandaar de verkoop.

VERDWAALD IN DE BOERDERIJ

“We hadden het pand eigenlijk nauwelijks van binnen gezien toen we die vrijdag een bod uitbrachten”, vertelt Edwin. “Zó zeker waren we van onze keuze. En daarmee begonnen de onderhandelingen. In die tijd hebben we – ook met onze kinderen – de hele boerderij bezichtigd en we waren allemaal om. De hoeveelheid oppervlak was wonen zo groot dat onze kinderen de eerste keer domweg verdwaalden in het pand.” Zo gemakkelijk en rimpelloos als de twee gezinnen durfden te besluiten, zo stroperig ging het bij de banken. Elk gezin had een andere bank en de constructie van samen de boerderij kopen, was hypothecair allerminst gemakkelijk. “Daar hebben we met hulp van Klaver mensen met ervaring op dit gebied bij kunnen halen: Bloedjes & Eriks hypotheekspecialisten heeft het voor elkaar gekregen. En die hulp was hard nodig ook; zonder deskundig advies hadden we het waarschijnlijk niet klaargespeeld.”

NIET BIJ ELKAAR IN BED

Niet alleen de banken haalden hun wenkbrauwen op, zegt José. “Ook onze vrienden en familie informeerden voorzichtig hoe we dat gingen doen, zo samen in een huis. Sommigen zagen een soort hippie-commune voor zich, haha!” Nee hoor, verzekert José. “We hebben twee afzonderlijke huishoudens en hebben elk een volledig apart deel van de stolp waar we wonen. We liggen niet bij elkaar in bed, om het maar even duidelijk te zeggen.” De volwassen Sluijmers-kinderen wonen al een tijdje elders, de jonge Kosjes hebben hun eigen plek in de boerderij. Het innige burengevoel is meer dan ooit bewaard gebleven. Gertjan: “In mei kregen we de sleutel en vanaf dat moment zijn we ook met z’n allen aan het klussen gegaan. Te beginnen met het buitengebeuren, want dat was mooi zomerwerk.” Zo werd een betonnen oprit aangelegd en kreeg het groen rondom een forse opknapbeurt. Thirza: “En dan elke avond met z’n allen eten. Aan een grote tafel in het vierkant van de stolp, want dat is onze gemeenschappelijke ruimte.” Het klussen is inmiddels weer even tot stilstand gekomen. De twee gezinnen nemen de tijd om een aannemer te vinden die gelegenheid heeft om het grotere werk op te pakken. “Dat kan in deze tijd nog wel even duren, maar we hebben geen haast. We gaan gewoon lekker leven. En op aandringen van de kinderen samen Kerst vieren in het vierkant, want ze begonnen het samen eten al te missen.”

WIE: families Kos en Sluijmers

WAT: gesplitste stolpboerderij

WAAR: Hauwert

VAN KLINKER TOT KLINKER

Goed overweg kunnen met je buren. Als iemand weet hoe belangrijk dat is, zijn het de gezinnen Kos en Sluijmers wel. Als nieuwkomers in het West-Friese Hauwert besloten ze al snel om een tuinborrel te geven en zo kennis te maken met hun nieuwe buren. Iedereen die aan het beklinkerde deel van de straat woonde, kreeg een uitnodiging: ‘Van klinker tot klinker.’ Ruim zestig buren maakten van de gelegenheid gebruik – en leerden en passant zo ook enkele andere buren kennen, die ze soms nog niet eerder hadden ontmoet. “Een superfeest, en een hele mooie start in dit prachtige dorp.”