Verhuizen en synchroniciteit

Het is gek, voor ons kantoor is verhuizen immers ‘gewoon’ werk. We hebben duizenden mensen geholpen een nieuw thuis te vinden. En natuurlijk maakt het veel verschil of iemand dit ‘wil’ of ‘moet’. Want je hart, dat ligt (vaak) op de plek waar je woont. De plek van je eerste kopje koffie voor een lange werkdag, of juist een borrel na afloop ervan. De plek van verjaardagen, liefdes, een berg aan momenten: van verdrietig, tot buitensporig blij, van nieuwe ontmoetingen, helaas soms ook van verlies. Van de mooiste feestjes, de laatste uurtjes, de ‘weet-je-nog-jes’… Hoe pak je dat in in een verhuisdoos?

Nu denk ik aan Carl Jung, een man die vond dat we de natuur moesten volgen, waar “uiterst belangrijke dingen” gebeuren. Hij geloofde in synchroniciteit. In dat toevalligheden soms geen toeval zijn, maar betekenisvolle kruispunten. En misschien is dat wel zo: verhuizen lijkt een bewuste keuze, maar wie weet speelt er meer? Wat als de tijd zelf ons zachtjes richting verandering duwt, ons fluisterend laat weten dat het tijd is voor een nieuw avontuur, een nieuw huis, een nieuwe versie van onszelf?

Jung zei ook: “Een tijger moet een tijger zijn. Mensen moeten gewoon mensen zijn.” Wat betekent dat? Misschien dat we moeten luisteren naar de stille signalen, het ritme van ons leven, en zelfs de natuur haar gang laten gaan. Terwijl ik uitkijk op dit huis, denk ik aan alle verhuisverhalen die we hebben gezien en begeleid, verhalen vol emotie, ratio en het onbekende. Wij begeleiden mensen bij verhuizen, maar het is vaak iets groters dat hen beweegt.

En nu? Nu ga ik met mijn gezin verhuizen. Wat neem ík mee (behalve alle materie in dozen)? Alles wat ik me kan herinneren. En misschien ook wat ik me niet herinner. En net als een tijger spring ik de toekomst tegemoet.

Buitengewone groet,

Geert Klaver