Vriendjes met zichzelf dankzij de openblik van een kind

Riny groeit op in de Amsterdamse Jordaan als kind van een vader met een oorlogssyndroom. Rijk hebben ze het niet. Speelgoed is er wel, maar dat haalt hij uit elkaar. “Ik wilde toen al weten hoe dingen werkten.” Op school haalt hij hoge cijfers, al voelt hij zich een buitenbeentje. “Ik zag iedereen alleen maar moeilijk doen. Het kan toch veel gemakkelijker? Ik was gewoon veel verder. Nog steeds zie ik dingen sneller dan de meeste anderen. Ingewikkeld, want daardoor ben ik juist lastig om mee samen te werken. Ik voelde me vaak eenzaam.”

GEEN VERRADER

Op zijn zeventiende wordt Riny van school gestuurd. Niet omdat hij zelf iets had uitgevreten, maar omdat hij weigert de dader te verraden. “Geen haar op mijn hoofd die daaraan dacht. Daar had mijn vader wel voor gezorgd.” Het komt hem prima uit. De tiener wil met zijn handen werken, dingen creëren! Maar waar hij ook komt om klussen te scoren, overal vragen ze wanneer zijn vader dan langskomt. “Dat irriteerde me mateloos, helemaal omdat de relatie met hem niet top was. Een fantastische vader, maar hij kon er slecht tegen dat ik hem al voorbijstreefde.”

RONDWERK IS STRONTWERK

Nu ga ik mezelf keihard bewijzen, besluit Riny. Hij ontwerpt én maakt een heuse auto. “Ik koos voor veel ronde vormen, want rondwerk is strontwerk, zeiden ze altijd. Nou, dan ga ik de uitdaging júist aan! Mensen stonden versteld. De auto werd zelfs in productie genomen. Ik bedacht de merknaam Rizovari, afgeleid van ‘Rinus zoon van Rinus’. Type: DX11.” Lachend: “Spreek dat laatste maar eens langzaam uit!” De fabricatie blijft bij drie auto’s. Voor serieproductie zijn investeerders nodig en Riny past ervoor om knecht in zijn eigen zaak te worden. Maar met dit project had hij zijn eigen leerschool ingericht. En glansrijk volbracht.

BAANBREKENDE UITVINDING

Riny wordt een gewaardeerd interieurbouwer in de rosse buurt. Geen alledaags milieu, dus voor hem juist verleidelijk. In de jaren tachtig start hij een fabriekje in meubelbouwpakketten. Nog nooit verdiende de pionier zo makkelijk geld, maar zijn dagen worden te eentonig. Hij leert programmeren en doet een baanbrekende uitvinding in de computergestuurde machinebouw. Het bedrijf dat hij hieromheen optuigt groeit te hard. “Ik verkocht de helft van de aandelen en ging werken op de researchafdeling. Maar ik maak geen tekeningen en ik overleg niet. Alles zit in mijn hoofd. Toen verkocht ik ook de andere aandelen maar. Voor veel te weinig geld natuurlijk.”

TWEEDE LEVEN

Halverwege de jaren negentig gaat het roer om. Riny, die inmiddels ook niet-bestaande muziekinstrumenten maakt, verruilt Amsterdam Voor het landelijke Haringhuizen. “Misschien wel mijn beste keuze ooit”, blikt hij terug. “Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel. In deze nieuwe omgeving, waar niemand mij kende, kon ik makkelijker nee zeggen.” Hij bouwt zijn huis volledig eigenhandig. Uiteraard met veel ronde vormen. Een andere reden voor zijn verhuizing is de ruimte: hij wil met paarden bezig zijn. De stallen noemt hij De Kentering. “Hier begon ik mijn tweede leven.”

DIEPE EMOTIES

Opnieuw stort hij zich vol in een nieuw avontuur: authentiek paardenmennen. Dit leidt tot een uitnodiging van het koningshuis. De Gouden Koets maakt zo’n overweldigende indruk dat Riny momenteel een eigen exemplaar maakt. “Daarvoor zijn zó veel vaardigheden nodig! Ik wil ze allemaal machtig zijn. Hierbij komen diepe emoties los. Toen het me lukte om op ambachtelijke wijze glas te bewerken, bijvoorbeeld...” Even blijft het stil. “Slechts één keer in mijn leven moest ik iets opgeven: toen ik mijn vorige huwelijk niet meer kon redden. Dat gevoel wil ik nooit meer hebben.”

NIET TROTS OP ZICHZELF

Zo boekt de autodidact voortdurend overwinningen op zichzelf. “Belachelijk dat ik dat nodig heb natuurlijk, maar ook wel weer mooi. Heroïsch of zo. Ik was altijd een vreemde eend in de bijt, vandaar toch een soort bewijsdrang.” Trots op zijn prestaties is Riny niet. “Ik kan niet trots zijn op mezelf. Mijn vader zei altijd: is iemand die één steen tilt slechter omdat jij er tien kunt tillen? Iedereen doet zijn best. De meeste mensen tillen wel verkeerd trouwens, maar da’s een ander verhaal, haha! Ik kan wel trots voelen als ik zie wat anderen creëren. Mijn vrouw, bijvoorbeeld. Dat komt voort uit bewondering.”

LEVEN IS LEREN

Zijn er ook dingen in zijn leven die Riny misschien anders had willen doen? “Ja joh, daar kan ik boeken vol over schrijven! Maar ik ben ervan overtuigd dat als ik opnieuw geboren zou worden, ik het toch weer precies zo zou doen. Juist daardoor ben ik goeie vriendjes met mezelf geworden. En mijn nieuwsgierigheid bracht me op plekken waar ik anders nooit was gekomen. Dat vind ik het interessante van het leven: het leerproces. Met open blik ergens naar kijken, jezelf verwonderen. Ik voel me op deze wereld nog steeds als een kind in een snoepwinkel.”