Buitenkijker: ‘Ik had helemaal geen feeling met tuinen’

“We woonden in een rijtjeshuis in Winkel, dus het was een hele overgang en best een avontuur”, zegt Annelies. “Er was nog een ander stel geïnteresseerd in de bouwkavel, maar die kwamen niet rond, dus we waren enorm blij dat we uiteindelijk de kavel konden kopen. We begonnen onmiddellijk met het maken van plannen voor het huis en de tuin. Nét toen we alles hadden bedacht belde de gemeente of we nog 3.300m² grond extra bij wilden kopen. In eerste instantie leek ons dat geen goed plan. De tuin de we in eerste instantie bedacht hadden, was voor ons idee precies goed en ik had helemaal geen feeling met tuinen.”

Grond van de buren

“Maar mijn stiefvader zei: ‘altijd doen!’. Grond van de buren is maar één keer te koop. En zo geschiedde. Toen hadden we ineens een heel perceel. Alle plannen werden omgegooid en we wilden het huis zo situeren dat we de tuin konden betrekken bij het huis. Tuingericht wonen leek ons erg mooi.” Ook het plan voor de schuur veranderde. “We moesten nu ook ruimte hebben voor al het tuingereedschap.” De ‘tuin’ was op dat moment een weiland met greppels. Er zat een sloot omheen en verder niets. “We moesten echt even bedenken wat we ermee wilden gaan doen. Beesten wilden we niet, omdat we destijds allebei een drukke baan hadden. Dan moest het tuin worden. We belden Peter Bossen om ons te helpen. Peter zei tegen ons: ‘Annelies, ik heb ook nog nooit zo’n grote tuin aangelegd maar we gaan ermee aan de slag. ’Een dag later stond hij voor de deur met een groot stuk behang, toen zijn we gaan schetsen. Inmiddels, dertig jaar later is Peter natuurlijk enorm ervaren, maar voor hem was het toen ook de eerste keer. We zijn nog steeds enorm blij met de basis die we toen aangelegd hebben.”

Zonder exact plan gaan graven

“Ik had eigenlijk twee wensen voor de tuin: een grote vijver en een aantal terrassen. Dat zou gelijk de ruimte opvullen. Peter bedacht dat het twee vijvers moesten worden en hij zei: ‘zorg dat je aankomend weekend thuis bent, want dan gaan we graven en maken we het ontwerp ter plaatse.’ Coos Blauw kwam met de kraan en tijdens het graven bedachten we met elkaar hoe de vijvers eruit moesten komen te zien. De grond die uit de vijvers kwam gebruikten we voor de wal die om het perceel heen ligt. Dit zorgde direct voor een mooie afkadering van de tuin en beschutting. Daarna bedacht Peter een plan voor begroeiing bij de wal en maakten we de bomensingel met langzaam-en snelgroeiers. Zo kregen we al snel meer beschutting en groen in onze tuin.”

“Inmiddels zijn de snelgroeiers er alweer uit en hebben de langzame groeiers het helemaal overgenomen. Om de tuin verder in te richten maakten we destijds simpele borders, terrassen en houtpaden. Vijftien jaar geleden hebben we een modernisering doorgevoerd met een andere architect uit Niedorp, Joep Luitjes. De bestrating hebben we strakker gemaakt en de houten paden eruit gehaald. We hebben meer grassen geplaatst en de tuin wat onderhoudsvriendelijker gemaakt, zodat we in de zomer rustig drie weken op vakantie kunnen. Nu dertig jaar later hebben we echt een heel volwassen tuin die onderhoudsvriendelijk is.”

Veertig verschillende vogels

“Inmiddels zijn we ervaren tuinders geworden en weten we precies wat we in welk jaargetijde aanpakken. André is van het zware werk en ik pak de andere taken op, zoals het bijhouden van de kanten, het snoeien en het vlechten van de houtwal. Het is ook prachtig om te zien dat er een hele eigen biotoop is ontstaan; er leven ontzettend veel dieren in de tuin. Zo hebben we in het voorjaar op de heuvel een haas met haarjongen gezien en ook het ijsvogeltje wat zit te vissen in de vijver is een vaste gast. Ik heb bewust een vogelcursus gedaan om alle vogels te leren kennen. Inmiddels heb ik al veertig verschillende soorten vogels in onze tuingezien. Zo’n vogelcursus is echt een aanrader.”

We laten de rest meer op zijn beloop

“Er is altijd watte beleven met zo’n tuin. Vroeger hadden we bijna geen tijd om de krant te lezen, want er is altijd iets te zien. Eenden in de vijvers, ruziënde vogels, vissen die opspringen... Maar ik vond het altijd heerlijk om na een lange dag op kantoor lekker in de tuin aan de gang te gaan; even met je handen in de modder. Na een zware dag pakte ik een ruig stuk aan om lekker met een schop aan de gang te gaan en na een relaxte dag kon ik bij wijze van spreken met een nagelschaartje de kantjes knippen. Ondertussen leerden we ontzettend veel van het tuinieren. Zo zijn we bijvoorbeeld zes jaar terug gestopt met spuiten en doen we geen kunststof meer op het gras. Tussen de straten wil ik het heel graag netjes houden, de rest laat ik meer op zo’n beloop.”