Paul de Wit

Paul de Wit (60) is geboren in hotel-café De Gouden Engel in Schagen. Hij verloor zijn moeder als begin twintiger, kwam op straat te staan en vocht zich terug. Met hulp uit onverwachte hoek kocht hij jaren later ‘de Engel’ terug; het startschot van een turbulente carrière als horecaondernemer.

Wie Wonder’s zegt, zegt lekker eten en drinken. Van de drie restaurants bezit oprichter Paul de Wit alleen die in Bergen nog. Het begon allemaal in Schagen, destijds De Gouden Engel. “Mijn alleenstaande moeder werkte daar bij opa en oma en nam de zaak over. Het was keihard werken. We woonden erboven, dus ik rolde er ook in. Toen mijn moeder in 1983 op haar 53e overleed, wilde ik het dolgraag overnemen. Ik was 22 en bedrijfsleider. De bank stak hier echter een stokje voor. Alles werd openbaar verkocht. Ineens was ik mijn moeder, mijn huis en mijn werk kwijt.”

Halfbroer

Het duurde zes jaar voordat de juridische en financiële nasleep was opgelost. In die periode liep Pauls halfbroer zijn leven binnen. Er ontstond een mooie vriendschap, die bekroond werd toen De Gouden Engel te koop kwam te staan. “De kroeg liep niet, maar ik zag precies voor me hoe het wél kon slagen: met een goede menukaart. Dat was toen nog vrij uniek. Ik belde mijn halfbroer op. Die zei meteen: dat gaan we doen! Hij kocht het pand en ik de exploitatie, door spullen van moeder te verkopen en geld van vrienden te lenen. In november 1992 was ik zelfstandig ondernemer.”

Tierelier

Lunch, diner, café, feesten: het totaalconcept liep als een tierelier. Na tien jaar deed Paul het van de hand, waarna hij restaurant Otto e Mezzo in Bergen omtoverde tot het kindvriendelijke Fabels. Een schot in de roos. Op loopafstand opende hij een tweede Wonder’s en zocht partners voor nog meer filialen. “Mijn ex-vrouw en ik waren echt een topteam. Tot ik in zee ging met verkeerde pachters en de zwarte kant van het ondernemen ontdekte.” De grootste klap kreeg Paul te verwerken in 2018, toen bistro Fabbrica op de fles ging.

Drive

Inmiddels is het leven van Paul overzichtelijk. Met veel plezier stort hij zich op Wonder’s in Bergen. Terugblikkend stelt Paul dat hij meer pieken dan dalen heeft gekend. “Zonder dalen kún je ook niet pieken”, doceert hij. “Het verlies van mijn moeder was zwaar, maar heeft mij een enorme drive gegeven. Mijn grootste levensles is dat je het moet doen met wat je krijgt. Dat klinkt simpel, maar is een hele kunst. Je moet in staat zijn niet te oordelen. Regent het? Ook goed. Pak een paraplu en zie maar wat er gebeurt! Ik heb altijd elke ochtend zin in de dag gehad. Je krijgt ‘m toch, dus maak er iets moois van.”