Ode aan de fotografie

Hoe de verkoop van een huis tot een vriendschap voor het leven kan leiden. Het overkwam de fotografen Govert de Roos en Kenneth Stamp. “Ik was de drukte een beetje zat en zocht iets waar ik zo verder kon met mijn werk.”

Fotograaf Govert de Roos staat bij de voordeur van het oude postkantoor in Hippolytushoef. Een enorm pand met een blauw te koop bord aan de voorgevel. “Kenneth is niet thuis hoor”, zegt een vrouw. “Ik kom helemaal niet voor Kenneth”, zegt Govert verbaast. “Ik heb hier een bezichtiging.” Dat een fotograaf een huis bezichtigt van een fotograaf is niet helemaal toevallig. Het huis van Kenneth Stamp en zijn vrouw Valentine staat al een aantal maanden te koop en is voorzien van een prachtige studio. Govert, woonachtig in Amsterdam, ziet het huis op Funda en besluit af te reizen naar het mooie Wieringen. De Roos: “Ik was de drukte een beetje zat en zocht iets waar ik zo verder kon met mijn werk. Ik vind dat je de stad op een gegeven moment weer terug moet geven aan de jeugd.” Govert koopt de woning van Kenneth en Valentine. Om Govert een beetje in te burgeren op het platteland wordt hij door het stel met liefde en humor ingewijd op het voormalige eiland. Uit de verkoop van het huis bloeit uiteindelijk een mooie vriendschap, verbonden door een grote passie, op.

Jullie draaien al jaren mee in het vak: is er veel veranderd?

Govert: “Vroeger was je met een project bezig en hield je dat angstvallig voor jezelf totdat het naar buitenkwam. In deze tijd is dat heel anders, staat alles meteen op Instagram. Paul Huf was tot zijn dood een soort mentor voor mij. Paul was mijn held; hij is de fotograaf die ik wilde worden. Als iemand aan hem vroeg: ‘wie wordt jouw opvolger’, dan zei hij: ‘Govert’. Dat vond ik zo mooi. Op mijn 21e ben ik voor mezelf begonnen. Vanaf toen heb ik iedere dag foto’s gemaakt. In het begin heel veel freelance werk. Ik was altijd op jacht om foto’s te maken van artiesten. Dat veranderde langzaam in opdrachten. Veelal op het vlak van entertainment. Mensen fotograferen vind ik het allerleukste om te doen.”

Kenneth: “Ja, iedereen kent Govert van de foto’s van Patricia in de Playboy. Daar beginnen ze altijd over.”

Govert: “Maar wat veel mensen niet weten, is dat Patricia alleen in de Playboy wilde als ik de foto’s maakte. Zo kwam die serie daarin terecht. De hoofdredactie was er in eerste instantie helemaal niet blij mee. Wat ik nu heel leuk vind, wat mede door Kenneth zijn enthousiasme is aangewakkerd, is om de waardering voor de Nederlandse fotografie groter te maken. Mijn grootste wens is om voor grote Nederlandse fotografen een museum te realiseren. Al die fotografen, die zoveel jaar hebben gestopt in het verbeteren van hun kwaliteit, verdienen een podium.”

Kenneth: “Al snel kwamen we op het idee om zelf een fotofestival te organiseren met alle originele foto’s van de Nederlandse top op het gebied van fotografie.”  

Momenteel wordt er veel gekeken naar jong talent, prima, maar het is ook goed om oude meesters te eren

Wat grappig is dat jullie beide op dezelfde manier begonnen zijn in het vak, als popfotograaf

Kenneth: “Ja, we houden ook van dezelfde muziek.”

Govert: “Het liefst stond ik zelf op het podium. Ik was niet geïnteresseerd in het bankwezen ofzo, maar ik had niet zoveel talent dus ik koos voor de camera, zodat ik zo dichtbij mogelijk kon komen.”

Kenneth: “Met die camera kom je overal. Dat is veel spannender. Het zijn magische dingen, ze openen overal deuren.”

Wat bracht jullie beiden op Wieringen?

Kenneth: “Ik was een zwerver toen ik in Nederland belandde. Na een maagperforatie kocht ik een huis op de Oosterklief. Vanuit dat huis keek je uit op de Westerklief waar een grote zwerfsteen stond. Een zwerfsteen schijnt over magische krachten te beschikken en staat voor groei. Het voelde goed hier.”

Govert: “Ik zag het huis in Hippolytushoef door een fout in de plaatsing voorbijkomen op Funda. Ik zocht helemaal niet op huizen in dit gebied. Het toeval bracht me hier, maar het voelde direct goed.”

Hoe zijn jullie op het idee van een fotofestival gekomen?

Govert: “Kenneth was vorig jaar druk met de organisatie voor Fotofestival Naarden en het verlangen om de Nederlandse fotografie in het daglicht te zetten groeide enorm. Momenteel wordt er veel gekeken naar jong talent, dat is goed, maar het is ook goed om oude meesters te eren. De beeldmakers die ertoe doen, worden weggedrukt door de jonge aanwas en dat is onterecht. Als je ziet wat een oeuvres er zijn. Neem Maria Austria, die man heeft zo’n enorme productie, die wordt helemaal vergeten, dat is zo jammer. Foto’s gaan in de loop der tijd een eigen leven lijden.

Als je nu aan iemand vraagt: ‘Ken je Paul Huf?’. Dan zeggen mensen meteen: ‘de Ajax-foto’, maar de man heeft nog zoveel meer mooie dingen gemaakt. In zijn overzichtscatalogus staan niet eens zijn eigen favorieten. Voor ons festival gaan we zijn favoriete foto’s uitkiezen. Samen met zijn weduwe Bonnie en zijn voormalige team.”  

Govert: “Wat wij heel belangrijk vinden, is dat de originele foto’s op het festival komen te hangen. Neem bijvoorbeeld de Cruijff-foto van Paul Huf. Mensen willen deze graag in het echt zien. Dat zag je ook bij de opening van het Rijksmuseum, er stond een hele rij mensen, iedereen kwam voor de Nachtwacht. Je wilt hem toch in het echt zien, je wilt het voelen. Dat willen wij ook.”

Kenneth: “Zo komt de foto van Paul Huf in een kerk te hangen. Je gaat er met een grote rode loper naartoe en aan het eind hangt dan die ene echte foto. Dat kost wel veel geld: verzekeringen, transportkosten, er komt van alles bij kijken.”

Govert: “Maar het is het waard. Je voelt dat het de echte is. Daar doen we het voor.”

Waarom op Wieringen?

Kenneth: “Een bijzondere omgeving doet het vaak goed voor festivals. Neem Arles in Zuid-Frankrijk.

Het hele eiland doet mee. Dat is fantastisch. Van 3 t/m 24 augustus 2022 is heel Wieringen in de ban van fotografie. Ik woon hier al een hele tijd, maar het is mooi om te zien dat iedereen ook Govert heeft omarmd.”

Wat spreekt jullie aan in een goede foto?

Kenneth: “Ik heb twee helden in de fotografie: Paul Blanca en Roger Ballen. Zij maken foto’s die nooit meer uit je hoofd gaan. Daar ben ik zo jaloers op.”

Govert: “In tegenstelling tot veel anderen wil ik het creëren, het licht, de band. Toen ik de foto van Picasso gemaakt door Irving Penn in het echt zag, kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik hou van een ander soort foto. Daarin vullen Kenneth en ik elkaar aan. Ik hou van een in scène gezet beeld en Kenneth kan alles. Mijn helden zijn de mensen waar ik me aan wil meten of waar ik naartoe wil met mijn werk. Ik ben geen straatfotograaf, maar ik bewonder het wel.”

Wat maakt iemand volgens jullie een meester?

Kenneth: “Gewoon ouderwets, iemand die zijn strepen heeft verdiend.”

Govert: “Iemand met een vakkundig opgebouwd oeuvre. Je kunt het met muziek vergelijken: je hebt veel eendagsvliegen en mensen die al heel veel goede albums hebben gemaakt, zoals David Bowie.”

Kenneth: “Of Johnny Rodgers van Six Pistels. Hij zei: je kan een hekel aan me hebben, maar ik vertel wel de waarheid. Dat was ook een held.”

Mijn ervaring is dat als iemand zich prettig voelt bij de fotograaf de foto ook goed is

Govert: “Er moet zeker een klik zijn. Een registratie kan iedereen maken, een mooi portret kan je alleen maken als iemand zichzelf is. Dié foto maken van iemand, waaraan hij herkend wordt, dat is het ultieme.”

Kenneth: “Ik kan dat wel uitschakelen, maar ik probeer dan wel ergens een steek onder water te geven in de foto, een metafoor erin leggen.”

Hoe gaat jullie fotofestival eruitzien?

Valentine: “We zijn druk met alle voorbereidingen bezig. Subsidies aanvragen, sponsoren regelen. De locaties zijn voor het grootste deel rond.”

Enkele deelnemers?

Kenneth: “Paul Huf, Cor Jaring, Nico van der Stam, Koos Breukel, Sander Troelstra, Patricia Steur en Paul Blanca.”

Govert: “We willen er nog een paar als verrassing houden.”

Het is wel heel mooi om te zien dat jullie zo’n hechte vriendschap hebben ontwikkeld

Govert: “Ja, ze hebben me bij de aankoop van het huis niet gewezen op de verborgen gebreken; de oude bewoners.”

Geloof je in de kracht van de zwerfsteen waar Kenneth het over had?

Govert: “Ik voel me hier wel een stuk beter.”

Kenneth: “Ik geloof zeker dat die steen wat positiefs heeft. Er is toch een reden dat we elkaar tegengekomen zijn?”

Govert: “Ik geloof wel dat er meer is. Je kan veel op het toeval afwentelen, maar er zijn toch wel dingen gebeurd in mijn leven die mij het besef geven dat ik een engeltje op mijn schouder heb. Net als met dit huis. Het stond niet goed gepost op Funda; als het mooiste huis in de omgeving Haarlem met een verkeerde prijs. Zo kwam het bij mij terecht.”

En dan zijn we weer aan het begin van het verhaal

Govert: “Ik heb nooit specifiek op Wieringen gezocht. Wel op Sexbierum. Grapje. Alleen die naam al, dat had ik ook bij Hippolytushoef. Dat verzin je toch niet?”

Kenneth: “Het heeft zo moeten zijn.”

‍

Van 3 t/m 24 augustus 2022 vindt het fotofestival van Govert, Kenneth en Valentine plaats in Wieringen.

‍