Koffie met ballen: Arthur Dontje

Arthur Dontje (1959) woont in Schoorl met zijn vrouw en heeft twee zonen. Al op jonge leeftijd heeft hij een doel voor ogen; de grootste chocoladeproducent van de wereld worden. Zijn vader, grondlegger en directeur van een regionale groothandel in bakkerijbenodigdheden, vindt zijn ambities absurd groot. Maar diep vanbinnen is er een zaadje geplant en de stip aan de horizon is gezet. Dontje zal het halen, al is het linksom, rechtsom of overal dwars doorheen. Alhoewel het best een uitdaging is voor iemand die ternauwernood z’n mavo-diploma behaalde door veelal te spieken.

‍

Veertig jaar later heeft Dontje het toenmalige bedrijf Dobla van zijn ouders zo uitgebouwd, dat het tot de absolute wereldtop behoort op het gebied van premium chocolade. “Misschien ken je mij van de Funnies: de gekleurde chocolaatjes die sinds 1997 in de hagelslag van Venz zijn verschenen”, zegt Dontje.

In 2018 produceert Dobla in drie continenten, levert aan 63 landen, heeft meer dan 500 mensen in dienst en een omzet van 55 miljoen euro. Op dat punt verkoopt Dontje zijn bedrijf voor een astronomisch bedrag aan een Italiaans bedrijf. Sindsdien helpt hij zijn zonen en andere ondernemers met hun plannen en bedrijven vanuit zijn family office Festina Lente. Over de loopbaan en het leven van Arthur Dontje verscheen vorig jaar het boek ‘Groot’.

Welke tip zou je jezelf 30 jaar terug hebben gegeven? 

Als je ondernemer wilt worden heb ik één tip; wees gepassioneerd! Dat mis ik vaak. Als je niet gepassioneerd bent, dan kun je jezelf niet onderscheiden. Jij (Geert red.) doet dat heel goed, maar neem ook chef-koks als voorbeeld. Dat zijn echte vakidioten. Ze gaan vol voor hun doel. Kijk, ik heb niks met chocolade, maar ik kan goed verkopen. Passie, er blind voor gaan en geloven in je product en in jezelf, zijn de belangrijkste dingen. Ik heb daar ook schade mee aangericht. Maar gelukkig heb ik mijn vrouw mee, zij heeft zichzelf volledig weggecijferd. Veel ondernemers doen maar wat. 90 procent van ondernemend Nederland is geen ondernemer. Ze doen hun ding, maar er zit niks extra’s bij. Ze zijn fantasieloos. De ondernemers die zich onderscheiden, die halen de top. En ik geloof in specialisme. Specialiseer je in hetgeen waar je écht goed in bent en heb lef. De mooiste bloemen groeien aan de rand van het ravijn. Als je die wilt plukken, moet je wel lef tonen.

En mijn vader gaf mij een goede tip; je handen moet je niet gebruiken om te werken, die gebruik je alleen om geld te tellen, je kont af te vegen en aan je vrouw te zitten. 

‍

Je hebt een hoop van je vader geleerd hè?

Ja, heel veel. Het was een bijzondere man. Het interesseerde hem niet wat je deed, als je je resultaten maar behaalde. Het was een visionair. Hij kon dingen verzinnen, waarvan je dacht; hoe kom je erop? Dat heb ik van hem geërfd. Maar het was geen makkelijke man. Ook dat heb ik van hem meegekregen, we kunnen beiden snoeihard zijn. Mijn vader begon met een bakkerswinkel, maar dat was niet zijn ding en hij werd agent in bakkerijbenodigdheden. Hij bouwde een mooi regionaal bedrijf. Hij deed alles samen met mijn moeder. In de jaren 80 kwam ik in het bedrijf als verkoper en ging ik langs alle bakkerijen in Noord-Holland. We leverden aan 400 bakkers in deze regio, dus ik ken echt alle plaatsen en bakkers. Maar ik zag mezelf dit niet m’n hele leven doen, dus ik stippelde een ander plan uit. Daar heb ik enorm hard voor gewerkt en dat is uiteindelijk gelukt. Maar ik was wel van ’s morgens 4 uur tot laat in de avond aan het werk. Ik had maar één doel, de grootste worden. 
‍

Sander Schimmelpenninck zei over jou; laten we met z’n allen proberen iets meer Arthur Dontje te zijn in het leven. Een mooi compliment, maar waar doelt hij op? 

Hij zegt dat, omdat ik heel nieuwsgierig en positief ben. Hij benaderde mij via Whatsapp voor de Quote, en ik zei; ik wil best meedoen, maar ik wil dat je mijn gezin heel houdt. Daar ging hij mee akkoord en hier heeft hij zich aan gehouden. Al snel noemde hij me de Boris Johnson van de chocolade en zo is het begonnen. Kijk, als hij je opbelt dan gaat iedereen moeilijk doen, maar je kan hem ook gewoon te woord staan. Hij vroeg mij bijvoorbeeld: hoeveel geld heb je? Dan antwoord ik: ik ben nog aan het tellen. Dat vindt hij leuk. 

In je boek GROOT las ik; je kan nooit eerlijk rijk worden.  

Dat is inderdaad een uitspraak van mij. Wat ik daarmee bedoel te zeggen, als je eerlijk bent dan vertel je écht alles. Dat kan soms niet als je bijvoorbeeld aan het onderhandelen bent. Toen ik mijn zaak verkocht vroegen ze ook: ben je aan het verkopen? Dan zei ik ook nee.  

Ik heb je al een paar keer ‘Geluk dwing je af’ horen zeggen. Hoe doe je dat?  

Vol met passie er tegenaan gaan en niet te veel eisen. Je hebt bijvoorbeeld vrouwen die een gigantische keuken willen hebben, terwijl 9 van de 10 niet eens een ei kunnen bakken. De jeugd eist op dit moment heel veel. Toen ik begon woonde ik in een flatje in Egmond zo groot als een hotelkamer en ik sliep in de kast. 

Geluk heeft niet te maken met spullen, dat is geen geluk. 
‍

Wat is geluk dan?

Toen ik jong was kreeg ik ruzie met m’n vader. Ik vertrok naar Terschelling, daar heb ik 4 maanden in een container geleefd en het eten kwam van zee af. Eén keer in de week ging ik afwassen bij een strandtent. Verder had ik niks en toch was ik super gelukkig. Na 10 weken kwam m’n vader naar me toe en vroeg me om terug te komen. Ik zei: over een maand kom ik terug. Ik had geen stress en het geeft aan dat je met heel weinig gelukkig kan zijn. Het maakt me niet uit waar ik woon, maar één ding is voor mij wel belangrijk; het uitzicht. En met wie je daar woont natuurlijk en dat je gezond bent. 

Dat fascineert mij dat je dit zegt, want je boek heet GROOT, maar eigenlijk hou je daar niet van.

Klopt. Ik doe het mezelf aan. Ik begin ik ergens aan en dan ga ik door. Dan geef ik gas en dan maak ik er wat van. Zo ben ik ook. Geluk kan je met simpele dingen doen. 

Laatst zei iemand tegen mij, genoeg is meer dan veel. 

Inderdaad, daar sluit ik me bij aan. 

‍

‍