Illustrator Philip Hopman keerde terug naar zijn geboortehuis

Kippen voeren, zwemmen en dan naar de tekentafel. Zo beginnen de dagen van illustrator Philip Hopman. Na dertig jaar Amsterdam keerde hij terug naar zijn geboortehuis aan de duinrand in Egmond. Daar tekent hij zijn succesvolle boekenreeks ‘Boer Boris’. 

‍

 De duinen liggen aan je voeten, je ruikt het dennenbos. En met een beetje geluk hoor je in de verte de zee ruisen. Op deze idyllische plek aan de duinrand woont en werkt Philip Hopman. Net zoals zijn vader en grootvader dat deden. Maar er zijn verschillen: zij waren bloembollenkwekers en bleven altijd in Egmond, Philip is illustrator en woonde lang in Amsterdam. “Als kind had ik hier een gelukkige jeugd”, vertelt hij in zijn atelier. “Bij ons was altijd wat te doen. In de zomer zaten we met een heel stel aan lange tafels bollen te pellen. Met z’n allen luisterden we dan naar de hits op Veronica. De radio ging dan extra hard, zodat de liedjes boven het gestamp van de sorteermachine uitkwamen. In de winter was er werk in de kas. Dan hielp ik na school en op zaterdag met het bossen van de bloemen, voor ze naar de veiling gingen.” Er was altijd wel aanloop bij de familie Hopman. Vrienden, dorpsgenoten en collega’s uit het bollenvak: allemaal schoven ze aan voor de koffie. “Ik kom uit een grote familie, dus er was ook vaak bezoek van ooms, tantes en hun kinderen.”

‘Ik leek niet bij het dorp te passen’

 Nadat zijn tekenleraar op de middelbare school zijn talent herkende en hem aanmoedigde om naar de Rietveld Academie te gaan verhuisde Philip als achttienjarige naar Amsterdam. Op kamers. “Ik wist toen zeker dat ik nooit meer naar Egmond terug wilde. Te saai. Te stil. Te benauwend, ook. Ik leek niet bij het dorp te passen.” Na zijn opleiding twijfelde hij eerst of er werk voor hem was, maar na een paar jaar kreeg hij opdrachten om kinderboeken te illustreren. Zo maakte hij tekeningen voor boeken van Annie M.G. Schmidt en Mies Bouwman en won hij een kast vol prijzen.

Overspoeld door toeristen

Amsterdam was inspirerend. “Ik woonde midden in het centrum. Erg gezellig. Maar langzamerhand werd de stad overspoeld door toeristen en ging ik me storen aan de drukte. En de zolderkamer waar ik werkte, werd me ook te klein.” In die periode overleed zijn vader en had zijn moeder hulp nodig. Daarom kwamen Philip en zijn partner Noud steeds vaker naar Egmond. Tot ze besloten er te blijven. 

Ze moderniseerden het huis en richtten de oude bollenschuur in als atelier, met flinke dakramen voor extra licht bij zijn tekenwerk. De ruimte in en om het huis was extra welkom toen Philip en Noud samen met twee vriendinnen hun drie kinderen kregen. “Zij wonen bij hun moeders, maar komen in de vakanties en de weekends vaak hier. Ze zijn dol op de paardjes, de schapen en de kippen die op ons erf rondlopen.”

Stilte en rust zijn een zegen

 “De stilte en de rust van deze plek die ik vroeger saai vond, vind ik nu een zegen. Zo geniet ik ervan om ’s morgens de dag te beginnen met een duik in de poel voor de deur. En terwijl ik voorheen dacht dat ik de drukte van Amsterdam nodig had als inspiratiebron weet ik nu dat deze plek zeker zo inspirerend kan zijn.” Dat bleek bijvoorbeeld toen hun zoon Boris nog maar een kleuter was. Met zijn overall en zijn laarsjes aan hielp hij enthousiast bij het verzorgen van het paard. Wat was het dan een geluk als de buurman langs reed met zijn tractor. “Hij vertelde vol overtuiging dat hij later boer wilde worden. Zo is het idee voor de verhalen over Boer Boris geboren.”

‍

‍

Wat zie je als hoogtepunt van je carrière?

“De boekenreeks over Boer Boris, zijn zusje Sam en hun broertje Berend. De verhalen worden geschreven door Ted van Lieshout. Met mijn tekeningen geef ik de personages een gezicht en een karakter. In tien jaar tijd groeide het stoere boertje uit tot een ware kinderheld, zodat er nu al vijftien Boer Boris-boeken zijn verschenen. Van ouders hoor ik dat kinderen sommige verhaaltjes uit hun hoofd kennen en dat kleuters de boekjes keer op keer pakken met de vraag of ze eruit willen voorlezen. Dat ik zo een schakeltje mag zijn in hun opvoeding maakt mij trots. Ted van Lieshout en ik zijn nog lang niet op hem uitgekeken, dus in gedachten werken we al aan nieuwe delen.”

In hoeverre zijn jouw ouders een voorbeeld voor je?

“Mijn ouders lieten mij zien dat je gelukkig kunt zijn op de plek waar je bent geboren. En hoe fijn het is om die mooie plek te delen met anderen. Want net als mijn ouders krijgen wij ook veel familie en vrienden op bezoek. Ik had mijn Amsterdamse jaren voor geen goud willen missen, maar ik merk dat mijn idee bij prettig wonen in de loop der tijd is veranderd. Op dat gebied ben ik meer op mijn vader en moeder gaan lijken. Nu ik elke dag ervaar hoe heerlijk het hier is, begrijp ik waarom mijn ouders hier zo gelukkig waren. Zeker als de tuin in bloei staat en de dieren ons bij het opstaan goedemorgen lijken te zeggen.”

Wat doe je anders dan je ouders?

“Ik ga veel vaker de deur uit om van cultuur te genieten. Mijn vader en moeder zagen hooguit een keer per jaar een show in Carré. Ik ga vaak naar exposities en voorstellingen. Daar haal ik energie uit. Het voordeel van deze plek is dat Amsterdam dichtbij is, dus ik ben zo bij de musea en de theaters.”

Wat maakt je boos?

“Als natuurliefhebber zit het me soms dwars dat het landschap en het milieu worden bedreigd. Laat ik dat mezelf ook aanrekenen, want ik ben vaak in een vliegtuig gestapt voor een stedentripje, maar aan de andere kant probeer ik nu groener te leven. We gebruiken stroom van onze eigen zonnepanelen en doen aan wateropvang op ons eigen erf. Samen met buren proberen we het bollenland hier weer terug te brengen tot natuurgebied. Zo proberen we op postzegelniveau toch een bijdrage te leveren aan een groenere wereld. Als ik kijk wat er in onze poel zwemt en kwettert, zie ik vooruitgang.”

Wat maakt je blij?

“Paardrijden met mijn dochter door de duinen achter ons huis maakt me heel gelukkig. Zelf sta ik er niet altijd bij stil, maar vrienden drukken me vaak op het hart dat ik het leven leef waar ik als kind van droomde: een fijn gezin, succes met mijn werk en een heerlijke plek om te wonen en te werken. Toen ik laatst een lezing op een school gaf, vroeg een tiener aan mij of ik rijk was. Ik heb ja gezegd. Want wie kan de hele dag doen wat hij leuk vindt en daar een inkomen mee vergaren?”

Meer over Philip Hopman

Philip Hopman (1961) volgde de Rietveld Academie en Amsterdam waar hij lessen illustratie kreeg van onder anderen Thé Tjong-Khing en Harrie Geelen. Philip illustreerde tientallen kinder- en prentenboeken en won onder meer de Zilveren Penseel. Hij woont met zijn vriend Noud in Egmond. Ze zijn co-ouders van drie kinderen van vijftien, dertien en twaalf jaar. Sinds 2012 maakt Philip samen met Ted van Lieshout de serie over Boer Boris, die met zijn broertje en zusje en hun beesten op een boerderij woont. Inmiddels zijn er vijftien delen verschenen. Vanwege het tienjarig bestaan van Boer Boris is tot en met 23 oktober in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen een tentoonstelling te zien over de bijzondere boer. Ook is er een toneelvoorstelling over Boer Boris in de theaters en op festivals.

Maak kans op de nieuwe Boer Boris!

Buitengewoon verloot tien gesigneerde exemplaren van het nieuwste Boris-avontuur: Boer Boris en het bange bootje. Kans maken? Stuur uiterlijk xxxx een mailtje naar xxxxxx. Vermeld daarbij in de onderwerpsregel: Boer Boris. De winnaars krijgen bericht. Over de uitslag kan verder niet worden gecorrespondeerd.

‍