Het geluk van eenvoud en houvast

Met zucht laat Joop zich in de hoek van de bank vallen. De zitting is wat doorgezakt. “Mijn nestje. Vanaf hier kan ik de hele wereld zien”, zegt hij tevreden. Met een grote vlam steekt hij een sigaartje op. “Is niet zo goed voor je, zei de dokter, maar je hebt er toch maar mooi de 83 jaar mee gehaald.”

De natuurlijke mens als houvast

Een kilometer verderop werd Joop in 1940 geboren als vijfde generatie Droog. Joop was de oudste van zes broers en vier zussen. Vader verbouwde alles van granen tot suikerbieten. Joop wist al vroeg wat hij wilde: ook een goede akkerbouwer worden. “Op mijn veertiende draaide ik al volop mee. Ik wist ook niet beter, maar het voelde goed. Dit was mijn doel, mijn droom. Ik had mijn volwaardige natuurlijke mens gevonden. De een noemt het oogkleppen, ik geluk. Het bracht mij eenvoud en houvast.”

De beer als reddende engel

Joop zette het bedrijf van vader voort. Samen met zijn vrouw Rietje kreeg hij vier kinderen. Hun zoon nam de onderneming over. “Ik geloof dat een goede boer twee dingen moet hebben: voortreffelijke producten en een beetje handelsgeest. Mijn opa gaf het mooiste voorbeeld. Midden in de crisis van de jaren dertig stond er met Kerst toch iets lekkers op tafel. Hoe kon dat nou, vroeg iedereen zich af. ‘De beer heeft ons gered’, zei hij trots. Opa had zijn kansen gespreid en z’n beren zeugen laten dekken. Dat bracht dekgeld op.”

‍

Een dure les

Zijsprongetjes kunnen ook tegenvallen. Met zachte stem vertelt Joop verder: “De winter is een mooie tijd om wat koeien vet te mesten, bedacht ik. Dus ik naar de veemarkt in Purmerend, vijf koeien gekocht. Ik had leren melken bij de buurman en ik voedde ze naar beste weten. De slager kwam al belangstellend kijken. Tot de buurman ineens riep: Joop, ik ruik je koeien hier helemaal! Ze liepen leeg. Ziek, einde oefening. Een dure les. Ik wilde het te goed doen. Soms moet je onverschilliger zijn.”

Je kunt maar één keer ja zeggen

De energieke boer vond genoeg andere uitdagingen naast zijn werk. Als er iets geregeld moest worden, wisten vak- en dorpsgenoten hem goed te vinden. Zo werd Joop raadslid, betrad hij de Nederlandse Akkerbouw Vakbond en streed hij onder meer tegen ruilverkaveling. “Als het een kar betrof die mij paste, dan trok ik die met liefde. Maar ik zei altijd eerst nee. Dat kan namelijk altijd nog een ja worden. Van een ja kun je geen nee meer maken.”

Iedereen heeft gelijk

Met de jaren gleed de strijdvaardigheid van Joop af. Relativering kwam ervoor in de plaats. “Dat is deels ook noodzaak. Ik kan het toch niet oplossen. Bovendien, overal voeren mensen discussies, op verjaardagen, op tv. Grote verhalen. Wanneer iedereen is uitgesproken zeg ik altijd: En zo ook het omgekeerde. Er is namelijk geen één waarheid. Iedereen heeft gelijk. En als je praat, leer je niks. Als je luistert, word je wijs. Dus roep jezelf tot de orde: luister iemands verhaal uit.”

Als er een god was…

Joop steekt zijn sigaar weer eens aan. In de rook gebaart hij met duim en wijsvinger: “Kijk, ik heb nog zo’n klein stukkie van de duimstok. Daar heb ik vrede mee, maar ik ga nu niet ineens geloven in een hiernamaals. Uitgesloten. Want als er zoiets is, dan is het daar veel te vol. Als er iets bestond als gerechtigheid, dan zou het hier eerlijker geregeld zijn. En als er een god was, dan zou hij sommigen onder ons toespreken: Tot hier en niet verder, of ik spreek je later weer.”

Droog makerij

In 2012 vierde de gemeente Beemster het 400-jarig bestaan van deze polder. Ter gelegenheid hiervan gaf Joop zijn woning deze dubbel toepasselijke naam. Hij maakte de letters zelf uit een strip roestvrij staal. De o's zijn stukjes van een pijp.

‍

‍