Buitenkijker: Ziel en zaligheid

Vier jaar geleden verhuisden Carmen en Erwin Ruijsink met hun twee zonen van Alkmaar naar Wieringerwaard. “We waren gelijk verliefd op het landelijke karakter van de omgeving en op de ruimte.” Het huis zelf hoefde niet drastisch verbouwd te worden. Carmen verfde de keukenkastjes en liet de wand in de keuken betegelen. Er kwamen nieuwe vloeren en een prachtig betegelde schouw met houtkachel in de woonkamer. Het grootste project was de garage, die werd omgebouwd tot mancave voor de twee puberzonen. De jongens hebben allebei een slaapkamer en een gedeelde badkamer in de aanbouw. “Er is geen doorgang van het huis naar de oude garage, dus ze wonen een soort van op zichzelf in de tuin. Van het steigerhout uit de oude garage heeft mijn bonusvader de tuintafel en tuinbanken gemaakt.”

STEEN VOOR STEEN

‍Hoewel Erwin en Carmen direct de potentie van de tuin zagen, was die niet helemaal hun smaak toen ze het huis kochten. “Er lagen vooral heel veel tegels, zowel in de voor- als achtertuin. Aan de achterkant woekerde van alles en er was een grote vijver.” Steen voor steen en tegel voor tegel haalde Carmen de tuin leeg. “De tuin was echt mijn project. We zijn weken bezig geweest; ik weet niet hoeveel kilo’s aan steen ik eruit heb gehaald. Ik had overal spierpijn. In het voorjaar van 2020 zijn we verhuisd. Corona was net uitgebroken en eigenlijk was het voor ons ideaal dat we zoveel thuis waren en niet veel anders konden doen dan de tuin leegtrekken en klussen in huis. Ik kan niet anders zeggen dan dat we ons al die tijd prima vermaakt hebben!” Carmen vertelt dat ze in die periode de tuin ook echt goed hebben leren kennen. “Alles komt naar boven in het voorjaar, dus we kunnen telkens goed zien wat er staat. In de wintermaanden denk ik soms nog steeds: komt het ooit goed met de tuin?! Maar zodra het voorjaar wordt, gaat alles weer groeien en bloeien en ziet het er weer even mooi uit als het jaar ervoor.”

‍

‍

ORGANISCH PROCES

Uitgangspunt van het tuinontwerp was dat het moest passen bij het huis én bij de omgeving van de woning. “Bij de weidsheid van het polderlandschap, de ruimte, het groen, de bomen, de wind en in de lente de bloembollenvelden.” De tuin aanleggen is een organisch proces geweest. “Het kwam zoals het kwam, en wat goed voelde, deden we.” Er werd een vlonder aangelegd tegen de achterkant van het huis, waar een groot terras is gecreëerd. Erwin en Carmen zitten er graag als het heel warm is, of ’s avonds als de zon er precies naar binnen schijnt. En ook de jongens hangen er zomers vaak met vrienden.

‍DRAAIEN MET DE ZON MEE

Vanaf het terras is een pad van kiezelsteen aangelegd naar de kapschuur, die er al stond. Naast de kapschuur staat nog een schuur, die Carmen en Erwin de paardenschuur noemen. Hier bewaren ze de tuinspullen en het gereedschap. Tegen de korte kant staat een sloophouten bankje, waar Carmen vaak te vinden is met een kop koffie of thee. “Je waant je hier echt helemaal alleen in de natuur. Het is een plek waar ik graag zit.” Aan de zijkant van het perceel staan enorme bomen, die in de winter veel hout leveren. “Onze houtkachel brandt volledig op hout uit eigen tuin; dat stapelen we allemaal op in de kapschuur.” En in de zomer leveren de bomen volop schaduw. “Als ze vol blad staan, moet je soms wel met de zon meedraaien als je in de zon wilt blijven zitten. Maar we hebben de ruimte, dus heb ik overal in de tuin zitjes gecreëerd. Zo is er altijd wel ergens zon.”

‍‍

FANTASTISCHE OUDE DAG

De vijver dempen was een enorm werk, maar dat was het helemaal waard. De tuin is er nog ruimtelijker van geworden. “Toen we hier kwamen wonen hadden we twee honden, waaronder een labrador. Die sprong steeds in de vijver. Dus los van dat we de vijver niet mooi vonden, was het ook niet heel praktisch.” Die twee honden, die al op leeftijd waren, hebben hier trouwens een fantastische oude dag gehad. “Heerlijk een beetje scharrelen in de tuin.” Aan het einde van het perceel bevindt zich een sloot. Daar heeft Carmen een schapenhek laten plaatsen. “Een afscheiding was niet echt nodig, maar ik vind dat hek daar gewoon gezellig staan.” Aan de slootkant van het hek zaait Carmen wilde bloemen, zodat er zomers een zee van bloemen staat.

STENEN PAALTJES

‍In de tuin staan ook twee oude stenen paaltjes. “Ik vond ze eerst vreselijk en wilde ze er dan ook uithalen. Tot ik van buren hoorde dat ze echt bij het huis horen en vroeger aan de voorkant stonden, bij een bruggetje. Toen het water aan de voorkant gedempt werd, zijn ze waarschijnlijk naar achteren verplaatst. Nu ik dit weet, mogen ze niet meer weg. Vrienden die langskomen, vragen er vaak naar, maar ik zie ze niet eens meer.” Achter in de tuin is een trampoline aangelegd. “Misschien dat de jongens er zelf twintig keer op gesprongen hebben, maar voor alle andere kinderen die langskomen, blijft het leuk.” Samen met de paaltjes en de kapschuur is het stenen pad naar de trampoline toe een van de weinige overblijfselen uit de tuin van de vorige bewoners.

‍DIERBARE PLANTEN

Ondanks dat de tuin bewust heel onderhoudsvriendelijk is ingericht, is er nog steeds altijd wel iets te doen. Gelukkig vindt Carmen werken in de tuin meditatief. “Als ik een uurtje onkruid ga wieden of iets ga planten, kom ik helemaal tot rust.” Haar hele ziel en zaligheid liggen bijna letterlijk in deze tuin. Zo staan er aan de linkerkant van het terras hortensia’s. “Twee daarvan heb ik ooit van mijn moeder gekregen, uit haar tuin. Zeker nu mijn moeder overleden is, zijn die planten mij heel dierbaar.” Ook heeft ze heel veel planten en stekken van familie en vrienden gekregen, waarmee de tuin is aangevuld. Tuinieren is een on going-proces. “In het najaar stop ik bollen die ik zelf gedroogd heb in de grond, zodat het voor mij ook een verrassing is wat er naar boven komt. Zo staan er nu veel narcissen, tulpen, blauwe druifjes en daslook.” Carmen en Erwin hebben een aantal bomen gekapt, maar drie fruitbomen wilden ze zeker behouden. “We hebben een peren-, pruimen en een appelboom, die veel fruit geven. Maar er staan ook diverse kruidenplanten: kerrie, lavendel, munt, bieslook, tijm en rozemarijn. Die geven een heerlijke geur en gebruiken we natuurlijk in onze zelfgemaakte gerechten.”

IN GOEDE HANDEN

‍Aan de achterkant van het huis, bij de openslaande deuren, hangen bewust geen gordijnen. “Zowel voor als achter is het buiten net een schilderij waar je van binnenuit naar kijkt. Die verbinding tussen binnen en buiten zorgt ervoor dat je binnen ook geniet van je tuin.” Waarom dan toch weg, als je op zo’n heerlijke plek woont?! “We gaan naar Engeland verhuizen, voor het werk van mijn man. We zijn heel blij dat we kopers hebben gevonden die net zo verliefd zijn op het huis, de tuin en de plek als wij. Dat het huis en de tuin straks in goede handen zijn, maakt het gemis straks hopelijk wat minder.”

‍

WIE: Carmen en Erwin Ruijsink

WAT: notariswoning met riante natuurlijke tuin

WAAR: Wieringerwaard

OPPERVLAKTE: huis 180 m², tuin 1.385 m²

BIJZONDER: de tuin past niet alleen goed bij het huis, maar gaat ook op in de omgeving