Binnenkijker: Het is net alsof je in het bos woont

De verkoop van het huis en de zoektocht naar een nieuwe woning lopen parallel voor Natascha en haar man. “We wonen hier natuurlijk heerlijk en de kinderen willen echt niet weg, maar je krijgt altijd meer wensen. Zo zouden we wel aan het water willen wonen en meer ruimte willen hebben voor een grote moestuin, daarbij houden we van verbouwen.” Natascha vertelt dat ze, voordat ze hiernaartoe verhuisde, met haar twee kinderen in Sint Pancras in een heel klein poppenhuisje woonde. “Dat huisje heb ik samen met mijn vader verbouwd. Het was heel klein, maar ook heel knus. Mijn zoon sliep in een bedstee. Toen de kinderen groter werden en er ook nog een man bij kwam, werd het echt te klein.”

‍

CHARME VAN HET OUDE

De notariswoning kwam bij toeval op hun pad. “De verkoop ging op inschrijving. Ik vond de verbouwing vooraf heel spannend, maar zei tegen mezelf: als ik dit in het klein kan, kan ik het ook in het groot.” Met een ‘we-gaan-het-gewoon-doen’-houding stroopten Natascha en haar gezin de mouwen op. Het doel van de verbouwing was om alles van het huis zoveel mogelijk in de oude stijl terug te brengen. Want de woning was heel mooi om te zien, maar ook echt heel oud. “Sinds 1964 was er door de vorige bewoners niets meer aan gedaan. In eerste instantie zouden we alleen de balkenvloer eruit halen en de voorzetwanden vervangen.” Gaandeweg bleek de staat van het huis veel slechter dan gedacht. “Elke keer als we iets weghaalden, bleek dat wat erachter zat in heel slechte staat verkeerde. De voorzetwanden, het lijstwerk, al het leidingwerk en de trap moesten eruit. Ook het dak, de kozijnen en goten moesten vervangen worden en een aantal binnenmuren stonden op instorten. We hebben het huis uiteindelijk vanaf het zandbed opnieuw moeten opbouwen. Er staat nu eigenlijk niks meer van wat er was.” Ze hebben, kortom, een compleet nieuw huis gebouwd in een oude klassieke woning. “Maar dan nu compleet met siergoten en openslaande ramen. Onze timmerman heeft zelfs de oude architraven rond de ramen en deuren nagemaakt. Het voordeel is dat het huis nu de charme heeft van het oude, maar het de kwaliteit en het comfort van het nieuwe.”

LANGE GANG IN HET MIDDEN

Door het weghalen van de muren op de benedenverdieping ontstond er één grote ruimte. Omdat Natascha graag de oorspronkelijke indeling wilde behouden, met een gang in het midden en aan weerskanten kamers, kwamen aan de linkerkant de woonkamer en de eetkamer en aan de rechterkant de keuken en een badkamer met apart toilet. “We hebben de lange gang gehouden met de voordeur mooi in het midden, maar hebben de gang wel opengelaten voor een ruimtelijk gevoel.” De originele voordeur, die zo’n zestig jaar oud was en volgens Natascha echt niet mooi, werd vervangen voor een mooie klassieke deur. Op de vloer kwamen hardstenen tegels voor een nostalgische uitstraling. Alleen de open haard kwam niet terug. “Dat vind ik uit duurzaamheidsoogpunt gezien niet meer van deze tijd.” Om het huis te verwarmen koos ze voor vloerverwarming.

STEENSTRIPS

Natascha’s man stond erop dat hij de keuken mocht kiezen. “Hij was bang dat er anders te veel tierlantijntjes in huis zouden komen”, zegt Natascha lachend. Het werd een strakke en moderne keuken. “Wat heel goed werkt bij de rest van het huis.” Het verhaal achter de steenstrips op de muur is bijzonder. “We hadden na de sloopfase een berg oude stenen op de oprit liggen. Een buurman vroeg of hij die misschien mocht gebruiken. Omdat we er zelf niet echt een plan mee hadden, stemden we toe. Hij heeft ze doormidden gesneden en er steenstrips van gemaakt; daar hebben we een muur in de keuken mee bekleed. De rest van de stenen mocht hij houden. Dus waren we allemaal blij! Leuk toch, dat we uiteindelijk nog iets met die oude stenen hebben kunnen doen? En ook heel duurzaam.”

OPVALLEND KLEURGEBRUIK

Wat gelijk opvalt in het huis is het rijke kleurgebruik. “Voor binnen heb ik Sikkens Rijks kleuren gebruikt, die trouwens ook voor de restauratie van het Rijksmuseum zijn gebruikt. Onder meer rood, terra, oker en zwartgrijs. Het Rijksmuseum is voor mij als kunstschilder zo’n fijne plek om inspiratie op te doen, en dat warme gevoel heb ik nu thuis ook.” Ook de badkamer is dankzij de emerald groene tegels uit Spanje heel kleurrijk. “Ik wilde altijd al een groene badkamer.” Andere wensen waren zwart sanitair en een vrijstaand bad. “We hebben een heel groot stenen bad, waar je met z’n tweeën in kan. Het bad heeft drie maanden in de doos in een hoek gestaan voordat het geplaatst kon worden, omdat hij anders door de verbouwing niet meer naar binnen had gekund.” Hoewel Natascha het liefst ook groene wasbakken had gewild, was dat voor haar man een brug te ver. De wastafel werd op maat gemaakt door een meubelmaker en de wasbakken zijn gemaakt van Belgisch hardsteen. “Wat uiteindelijk heel goed heeft uitgepakt!”

ENGELSE COTTAGETUIN

Na fase één, het huis, was het tijd voor fase twee van de verbouwing: de tuin. “De tuin was een grote wildernis met alleen een klein pad naar de schuur en overal bramenstruiken. Mijn droom was een Engelse cottagetuin, dus dat werd het uitgangspunt.” Omdat Natascha het heerlijk vindt om in de zon te zitten, kwamen er verschillende zitjes, zodat je – als de zon schijnt – altijd wel ergens in de zon kunt zitten. Verder behielden ze alle bomen; van een tachtig jaar oude boom tot de appel- en perenbomen. Ook kwam er een vuurplaats om op lange zomeravonden bij het vuur te zitten, en een kas achter in de tuin om groente te verbouwen. “Het plekje binnen op de bank vanwaar je de tuin in kijkt, is mijn lievelingsplek in huis. Ik zie elke dag wel een specht en we hebben in de lente een nestje koolmeesjes gehad. Het is net alsof je in het bos woont.”

MEETINGPOINT

Achter het huis staat een oude kolenschuur; door middel van een serre is die nu met het huis verbonden. “Vroeger werden de kolen via de Voorburggracht achter de schuur met bootjes naar de Broekerveiling gebracht. Maar waar vroeger water was, is nu een weg.” Ook de staat van de oude schuur was niet best. “En zo kwamen we in fase drie terecht. We hebben met de schuur eenzelfde verbouwing gehad als met het huis, compleet met betonstorten, isoleren en een nieuw dak.” Uiteindelijk realiseerden ze in de schuur niet alleen een atelier voor Natascha, maar ook twee megagrote slaapkamers voor de kinderen, compleet met badkamer en pantry. “Overdag ben ik vaak in mijn atelier aan het werk, maar ’s avonds en in het weekend hebben de kinderen daar hun eigen domein.” In het begin hebben ze nog overwogen om de serre weg te halen en de schuur te verkleinen, zodat de schuur en het huis los van elkaar zouden komen te staan en op die manier een grotere tuin zou ontstaan. “Maar gelukkig hebben we dat niet gedaan. De serre is de plek geworden waar we vaak zitten, omdat het er zo lekker licht is en je mooi de tuin kunt zien. Maar nog belangrijker: het is het meeting point met de kinderen geworden!”

WIE: Natascha Hoogland (45), kunstschilder
WAAR: Noord-Scharwoude
WAT: notariswoning uit 1890
BIJZONDER: de woning is in drie jaar tijd geheel in oude glorie hersteld