Binnenkijker: Oude glorie met het comfort van nu

De monumentale stolp met voorhuis dateert uit ongeveer 1700. Dat er drie eeuwen geleden een rijke boer gewoond moet hebben, is nu nog te zien. Niet alleen aan de oppervlakte van maar liefst 500 vierkante meter, maar ook aan de afwerking. Tim: “We hebben onlangs de rieten kap laten vervangen; die zat er alweer vijftig jaar op en was op sommige plekken nog maar 2,5 centimeter dik, waar hij 30 centimeter moet zijn. De rietdekkers waren onder de indruk van het dak. Ze vertelden ons dat er destijds kosten noch moeite zijn gespaard bij de bouw van het huis. Dat konden ze onder meer zien aan de spanten die dicht op elkaar zitten en waarvan er niet één vervangen hoefde te worden.”

‍KRUIP-DOOR-SLUIP-DOORROUTE

‍Tot 1970 was de stolp echt een boerderij met koeien en klein vee. Inmiddels is het object al ruim vijftig jaar een woonboerderij. Tim: “De verschillende bewoners die er vóór ons hebben gewoond, hebben steeds een stukje van de stolp bij het woonhuis betrokken. Het gevolg was allemaal kleine aparte ruimtes, waardoor het huis hokkerig aandeed.” Toen ze er drie jaar geleden introkken, pakten ze als eerst de kinderkamers aan. “We wilden dat de kinderen snel een fijne eigen plek zouden hebben.”

Daarna gingen ze aan de slag met hun eigen slaapkamer en werd er een nieuwe badkamer boven geplaatst. Debby: “Van onze slaapkamer in het voorhuis was het via het koude gedeelte onder de kap een soort kruip-door-sluip-doorroute naar de kinderkamers. De jongste was toen twee jaar, dus dat was onhandig. Toen heeft Tim een lange gang gemaakt die helemaal van onze slaapkamer naar achteren loopt. Alle ruimtes boven komen op die gang uit. In totaal zijn er wel negen deuren. Die lange gang geeft een enorm ruimtelijk effect. Doordat er zowel een trap van het voorhuis als vanuit het achterhuis op uitkomt, is het de ideale plek voor kinderen om verstoppertje te spelen. Toen het bovenhuis grotendeels af was, hadden we midden in de megaverbouwing een rustplek.”

‍LICHT EN RUIMTE

De woonkamer was al een prima ruimte, maar niet helemaal hun smaak. “Een vloerenbedrijf heeft de houten vloer geschuurd en in de olie gezet. Verder hebben we de muren wit geschilderd en de kozijnen zwart.” Tim: “Onze ramen hebben ruitjes. De zwarte kozijnen zorgen voor een veel rustiger blik naar buiten.”

In de woonkamer staat een ruime bank en hangt een grote televisie. Debby: “We kijken hier graag met z’n vieren tv.” De woonkamer staat, net als alle andere ruimtes beneden, in verbinding met de woonkeuken. “We wisten gelijk dat we beneden alle muren eruit wilden, zodat je er altijd de tuin ziet, waar je ook bent. We gingen voor licht en ruimte.” Tim kookt graag, maar wil ook onderdeel van de gezelligheid zijn. Dus kwam er een grote leefkeuken. Tim: “We wilden het kookeiland in het midden centreren en daarachter de rest van de keuken. De kastenwand staat precies tussen de twee vierkantpalen; het eiland staat er mooi op uitgelijnd.”

Debby en Tim gingen voor een donkergrijs keukenblad met houtlookader. Debby: “We waren gelijk verliefd op het blad. De houtlookader past mooi bij het hout dat overal in huis terugkomt, en de zwarte paneeldeuren met grof geborstelde houtlook laten het blad nog mooier uitkomen.” Wat gelijk opvalt in de keuken is de deur achter het aanrecht. “Omdat het huis een monumentale status heeft, mogen we de oude staldeur niet verwijderen. We vinden ’m gelukkig erg leuk, en als de kinderen in de stal spelen en de deur staat open, kunnen ze bij het aanrecht wat drinken of even kletsen.”

Als een van de laatste ruimtes hebben we de tuinkamer aangepakt. “We hadden veel grote ruimtes waar we eigenlijk niets mee deden. Dat vond ik zonde”, vertelt Debby. Daarom maakten ze van de tuinkamer een eetkamer. “Het is misschien wel de plek in huis waar we het liefste zitten.”

OORSPRONKELIJKE STRUCTUREN

Hoe ze terugkijken op de verbouwing? Tim: “Heel goed! We wisten precies wat we wilden en zaten gelukkig altijd op één lijn. Uiteindelijk is het bijna exact zo geworden als wij zelf geschetst hebben.” Wat ze zelf konden doen qua slopen, verbouwen en schilderen hebben ze ook daadwerkelijk zelf gedaan. Al hebben ze daarnaast ook veel hulp gehad van vakmensen. “De architect die we in de arm hadden genomen, heeft eigenlijk vooral bevestigd wat we zelf al bedacht hadden. Maar het is toch fijn als er iemand naar kijkt die er verstand van heeft. We hoopten dat hij met iets zou komen, waar we zelf niet aan gedacht hadden.” En dat had hij ook: de architect adviseerde om voor de trap bij de keuken de hoogte van de stolp te benutten en een dakraam te maken. Debby: “De muur hadden we daar al weggehaald, dus we hebben nu een hele mooie, brede bordestrap, waar we heel blij mee zijn.” Uiteindelijk heeft het stel een andere partij alle paperassen uit laten werken voor de vergunningen. Doordat de woning een rijksmonument is, is zijn ze volledig vergunningplichtig. “We hebben alles mogen doen wat we wilden”, zegt Tim. “De gemeente was blij dat we de oorspronkelijke structuren en elementen van de stolp, die jaren achter planken en latjes verstopt hadden gezeten, weer terug lieten komen.” “Natuurlijk wel met het comfort van nu”, vult Debby aan.

Tim: “Eigenlijk hebben we de oude staldeur van de keuken naar de hal als uitgangspunt genomen en daar het huis omheen gebouwd. Sowieso hebben we niets gesloopt wat niet gesloopt hoefde te worden en proberen we zoveel mogelijk te hergebruiken.” Nadat ze de originele balken zichtbaar hadden gemaakt en laten keuren bleek dat er één vervangen moest worden. Debby: “Gelukkig vonden we bij een handel in oude bouwmaterialen een mooie oude balk. Een deel van de oorspronkelijke balk hebben we voor de grap laten vallen. Toen bleek dat het maar goed was dat we die hebben vervangen, want hij viel bijna als gruis uit elkaar; hij was zo goed als vergaan!”

Hoewel het meeste werk inmiddels wel gedaan is, willen ze ooit de rest van de bovenverdieping en de zolder nog aanpakken. Er komt nog een logeerkamer en een grote inloopkast. Tim: “We hebben een megazolder, waar we nu vooral veel troep hebben gestald.” “Ik denk niet dat we ooit nog kleiner kunnen gaan wonen”, zegt Debby lachend. Ook de buitenkant van het huis moet binnenkort geschilderd worden. “Met een groot huis en grote tuin is er altijd wat te doen.”

Tim, Debby en hun kinderen genieten enorm van hun prachtige huis. Debby: “We wonen midden in de gemeente Hoorn, maar als je in onze achtertuin bent, lijkt het wel een park. Ik ben hier in Blokker opgegroeid en ken het huis al mijn hele leven. Ik heb nooit kunnen dromen dat ik er ooit zou wonen!”.

‍